Uwzględniając informacje z pierwszej części tego artykułu, zastanów się nad czym chcesz popracować.
Postaw sobie cel i podziel go na celki 🙂
Pamiętaj aby cel był konkretny, realistyczny i wyznaczał coś, czego naprawdę chcesz i co jest Ci potrzebne. Może Ci się wydawać, że na ten moment osiągnięcie tego celu nie jest możliwe, po co więc tracić energię i rozbudzać nadzieję. Osiągnięcie na raz dużego celu może być trudne i czasochłonne, w rezultacie możesz się zniechęcić. Pamiętaj, że nikt nie przebiegł 10km, nie przygotowawszy uprzednio ciała do przebiegnięcia 100 metrów. Osiągniesz swój cel, tylko jeśli podzielisz go na kilka mniejszych kroków, które staną się Twoimi nowymi celami. Zastanów się jaki może być Twój pierwszy krok. Nie bój się stawiać małych kroków, bo każdy, nawet najmniejszy doprowadzi Cię do Twojego celu. Na przykład, pomyśl jak często występuje zachowanie, które chcesz zmienić, lub jak często powinno występować zachowanie, które jest Ci potrzebne. Zapisz tę liczbę, pomoże Ci to kontrolować Twoje postępy. Jeśli cel, do którego dążysz, choć korzystny dla Twojego zdrowia, w tym momencie wiąże się z nasilonym bólem, na przykład aktywność fizyczna, spacer, Twoim pierwszym krokiem będzie wykonywanie tej czynności krócej, lub z mniejszą intensywnością.
Dla osób z problemami zdrowotnymi pomocna może być dla technika stanu początkowego. Zastanów się ile jesteś w stanie zrobić zanim pojawi się lub nasili ból lub inne objawy. Ile powtórzeń jesteś w stanie wykonać, jak długo możesz coś robić, gdzie leży twoja granica bólu. To jest twój stan początkowy. Zapisz tę wartość. Teraz zmniejsz tę liczbę o pół, to będzie Twój nowy stan początkowy. Jeśli możesz spacerować 20 minut zanim pojawi się ból, teraz będziesz spacerował 10 minut, jeśli możesz przebywać w pozycji siedzącej przed komputerem pół godziny, zanim pojawi się ból, teraz będziesz siedział 15 minut, po których zrobisz sobie przerwę. Jeśli możesz wykonać 6 powtórzeń ćwiczenia aż nasili się ból, teraz będziesz wykonywał 3. Przez następny tydzień będziesz wykonywał daną czynność wedle nowego stanu początkowego. Nie dłużej i nie krócej. Jest to bardzo ważne, abyś nie przekraczał wyznaczonego czasu czy liczby powtórzeń, nawet jeśli czujesz dziś przypływ energii. Twoim pierwszym krokiem jest zatem wykonywanie danej czynności wedle nowego stanu początkowego. Twoje następne kroki będą polegały na stopniowym zwiększaniu aktywności, aż wrócisz do swojego stanu początkowego. Daj sobie trzy, cztery tygodnie na powrót do początkowego poziomu aktywności. Jeśli ta dawka ruchu nie będzie już wywoływała objawów, możesz wyznaczyć sobie nowy cel, którym będzie zwiększenie poziomu tej aktywności.
Pamiętaj też o relaksacji i chwili przyjemności dla siebie w ciągu dnia. Możesz stosować techniki oddechowe, słuchać relaksującej muzyki, medytować, czytać książki. Zrób przynajmniej raz dziennie coś, co przynosi Ci radość, odprężenie, lub jest po prostu przyjemne. Twoje ciało i umysł wykonują codziennie kawał porządnej roboty, pozwól im odpocząć i odbudować siły. Jeśli w tym momencie nic nie przychodzi Ci do głowy, weź kartkę i długopis i stwórz listę 20 przyjemnych czynności, takich, które lubisz, które dają Ci radość. Sięgnij w przeszłość, nawet do dzieciństwa. Możesz zaangażować rodzinę, niech wpiszą na listę swoje ulubione czynności.
Jeśli nie jesteś przekonany, czy powyższe techniki będą Tobie pomocne, zachęcam Cię do zrobienia eksperymentu. Spróbuj zastosować się do tych metod przez następny tydzień, tylko tydzień. Po tym czasie zadecydujesz, czy chcesz wprowadzić je na stałe do Twojego życia.
Co sądzicie o polecanych przeze mnie metodach? Były Wam znane wcześniej, wypróbowaliście kiedyś którąś z nich? Jeśli znacie inne warte polecenia metody pomagające w powrocie do aktywnego życia, podzielcie się nimi.
Psychologia bólu 